Dit maakproces was heel anders dan normaal. In verband met de coronacrisis hebben we besloten om gezamenlijk in quarantaine te gaan. Wat ik vooral heb ervaren is dat vorm en inhoud samenvielen. We hebben onderzoek gedaan naar autonomie en eigenaarschap; naar het stellen van eigen voorwaarden. Ik denk eigenlijk dat er niks beter is dan onderzoek doen naar autonomie op het moment dat je gaat afstuderen.

Losbreken
In plaats van dat ik mezelf zie als ‘acteur’ óf als ‘maker’ óf als ‘danser’, ben ik erachter gekomen dat ik mezelf meer zie als kunstenaar. Dat heeft een soort alomvattendheid, en daar kan ik heel erg van genieten. Ik heb het gevoel, nu ik mijn diploma heb, dat ik alle kanten uit kan. Niemand gaat tegen mij zeggen dat ik alleen mag acteren. Daar ben ik het gewoon niet mee eens. Voor mij heeft dit project alle regels en systemen van het theaterveld opengebroken. We kunnen nog zoveel meer doen dan in de schouwburg staan. Dat begint misschien ook een beetje saai te worden.

Geen staande ovatie
Op een gegeven moment werd gezegd dat we toch een vertaalslag gaan maken naar de theaterzaal. Dat vond ik wel spannend. Als we in een theaterzaal gaan doen wat wij in quarantaine hebben gedaan, dan gaat dat out of context. Maar juist daarom was het interessant. Ik heb vanaf het moment dat ik werd aangenomen op de toneelschool gedacht: “Over 4 jaar sta ik in de grote zaal met 500 man publiek. Dan speel ik een hele vette rol en krijgen we een staande ovatie.” Het deed me wel goed om in een andere sfeer, in een heel andere setting in die zaal te staan.

Kiezen wat je doet
We speelden een reconstructie van onze tijd in quarantaine. We hoefden dus niet een personage te zijn. We waren gewoon ‘aan het zijn’. En ondertussen deden we re-enactments op basis van onze collectieve herinnering. Ik kwam tot spelen door precies te doen waar ik zin in had, en door dingen op te roepen die waren gebeurd. En als acteur kon je ieder moment bepalen hoe je ging ‘acteren’. Als je bijvoorbeeld een ruzie ging spelen, kon je kiezen om dat heel subtiel te doen, om er een grap van te maken of om ‘m kei hard in te zetten. En volgens mij gaat acteren daarover: kiezen wat je doet. En zolang wij blijven kiezen, kunnen we doen waar we zin in hebben.

Apenrots
We hopen dat je als toeschouwer net zo goed ervaart dat je eigenaarschap hebt, net als wij op de vloer. In die zin vind ik het een hele eerlijke voorstelling. Je kan ermee doen wat je wil. Trouwens, wat we hebben gemaakt zou ook in het Stedelijk Museum kunnen staan, omdat het een performance is of een expositie; een soort apenrots waar je naar mag kijken, waar je kan weglopen wanneer je wilt. Maar er zijn ook mensen 5 uur gebleven.