Oerdrift(?)

Esther is op zoek gegaan naar de impulsen en intuïtieve handelingen van andere. Zo onderzocht zij hoe die tot uiting kwamen bij ex-cliënten van een kliniek waar zij zelf in zat, een aantal jaar terug.

Esther is ook in contact gekomen met mensen die zij van het internet kende, die zij een opdracht gaf; schrijf elke dag op wat er in je op komt, kijk naar wat je hebt opgeschreven, en maak daar een krabbel, tekening of iets anders bij. Esther heeft zeer openhartige en diverse materialen van de mensen teruggekregen. Zo kon zij ook de gedachtes en impulsen van andere vergelijken.

Tijdens de ‘Lock down’ is Esther voor de camera gaan staan, om te kijken waar haar eigen impulsen liggen en deze te onderzoeken.

Esther in haar ontwerpopdracht gestart vanuit het stuk ‘Breath’ van Samuel Beckett. Het script ging voor haar over verlangens, frustratie, dystopie en afval. Ze heeft zich in dit stuk doorontwikkeld naar een eindproduct, wat haar ontwerp en onderzoek samenvoegt.

Hebben wij mensen oerdriften? Waarom vinden wij dat zo gek van onszelf, en waarom bestempelen we die als ‘slecht’ en ‘abnormaal’?